De dagen in Skåne zijn geweldig geweest. Een super leuke spontane cursus leidster gaf met veel passie op zaterdag AED. Ons doel is leren levens te redden.
Iedereen zat in een grote cirkel met een eigen pop die natuurlijk vaak gereanimeerd moest worden. Onze cursus leidster was tevens ook een geweldige acteur. Een van de oefeningen was drie minuten; 30 keer reanimatie en 2 keer blazen op de pop. Om het ritme aan te houden moesten wij klassikaal zingen.
Hai Pipi Langkous chalahee chalahee chala hopsasaHai Pipi Langkous die doet haar eigen zin. Daarna roept een mede cursist wij zongen altijd…..
De zondag zijn wij met de bus naar Ales – Stones geweest.
https://visitskane.com/classic-attractions/ales-stones
Hier werden wij ontvangen door een spontane dame ( www.asmiroca.se) die duidelijk haar hart in de archeologie heeft. Het is prachtig boven, omringt door de zee. Zoutenluchten doen mijn neus snot tot lopen brengen. Ik loop naar de rand het lijkt een beetje op Ierland vind ik. De wind is zo sterk dat de telefoon bijna uit mijn hand waait, dit gevoel deze overweldiging van frisheid openheid en onverwachte schoonheid moet ik even delen op Facebook. Zo jammer dat de zouten zee lucht niet te ervaren is in het filmpje.
https://www.facebook.com/fieldssweden/videos/1006832073015108?sfns=mo
De busreis was prachtig door het heuvelachtige Skåne, zoveel groen en bijna geen koeien en paarden buiten. Als ik de beleving van de lokale hier in het noorden mag geloven is Skåne druk bevolkt. Alles behalve waar! Vind ik. Het ruime Zweden is hier zeker te beleven. Het is zeker anders dan bij ons in het noorden. Hier is het gras langer groen, de grond is bewerkelijker en het klimaat is bijna gelijk als in Nederland. Er is ruimte……dicht bij de grote steden is het drukker en niet meer zo mijn ding.
Na het bezoek aan de stenen, zijn wij via een prachtige wandeling naar de haven gelopen. Een pittoresk haventje. Het weer is grijs.Het aantal toeristen is beperkt tot onze klas. Aan de hoeveelheid picknick tafels is te zien dat het hier in het hoogseizoen erg druk is. Ik kan mij voorstellen dat dit heel toeristisch is! Bij het bekende vis restaurant (http://www.kaseberga-fisk.se/) kijk ik wat ernstig, eerlijk ik vind vis niet zo lekker. Met wat schaamte ben ik op zoek naar de menu kaart. Gelukkig ze hebben ook een hamburger menu. Heerlijk was het en ben je een keer daar schaam je niet als je niet zo van vis houd. Het hamburger menu is super veel en lekker voor een goede prijs!
Met een volle maag en nog genietend van het toerist zijn in dit pittoreske haventje, zie ik in de verte mijn leraar wuiven…… kom kom!! Roept hij. Oeps als laatste in de bus, op naar de volgende plek.
Mocht je ooit in Skåne komen moet je echt hier naar toe!
https://www.dhbackakra.se/sv-SE
Wanneer je de website leest en meer over deze man te weten komt, dat gevoel van wauw!!!!! Dat is duidelijk te voelen bij de aanwezigheid op dit prachtige landgoed.
Een deftige dame, gaf ons een les in gastheerschap en daarmee was zij duidelijk geboren. Vol genietend en dankbaar dat ik hier zo kan zijn. Het inspireert geeft energie, deze man Dag Hammerskjöld is uniek op deze wereld. Een tragisch ongeluk maakte een eind aan zijn leven.
Vol met energie vervolgde de reis terug naar school, ik sliep daar twee nachten in het internaat. De kamer mocht ik nog gebruiken, tot dat ik s’ avonds om acht uur vertrok
Maandag ochtend, om precies te zijn kwart voor drie. Best vroeg voor de maandag ochtend. Ik sta ja je leest het goed! Midden in Stockholm voor het centraal station.
Mijn trein kwam om 0.58 vanuit Malmö aan in Stockholm centraal. Om 3.36 gaat de trein naar Sundsvall. Op de heenweg nog goed rond gekeken.Kan je ergens binnen zitten is het straks wel vol te houden een paar uur wachten. Met een gerust hart, was ik er vanuit gegaan dat het een en ander wel open zou zijn.
Helaas, in de trein werd ons al medegedeeld dat alles dicht was en dat wij in de gang maar moesten wachten. Oké ook warm zit wel op een steen harde vloer en voel dat stuitbeenbotje weer lekker irritant doen. Ja dat is me toch ook wat, val je vorig jaar een dag voor kerst op je nieuwe langlauf skiën. Boem bats auw!!! Uiteindelijk voel ik dat verdomde k.. botje nog steeds pijn doen helemaal als je op een steenharde vloer zit! Ligt geïrriteerd ga je dan van de ene bil op de andere zitten. Het is niet fijn. En dan de omgeving, liggende zwervers op nog geen 5 meter van je vandaan. Het stinkt, de vloer is overigens wel heel netjes schoon. Echter er loopt te veel folk rond waar ik mij niet zo prettig bij voel. Behalve een man, netjes gekleed, staat de hele tijd, wat achteraf. Ik houd deze meneer een beetje in de gaten, even denk ik dat als er iets gebeurd dan is hij de enige die mij kan helpen.
De tijd gaat langzaam, Marco app ik dat ik hier zit en dat ik dit nooit meer zo doe. Echter na veel scrollen op Facebook enz…. wordt ik eruit gegooid. Er komt een zeer zekere man in een beveiligingsuniform mij aanspreken. Jij moet er uit! Roept hij zelf bewust. Oké waarheen? Vraag ik beleefd, terwijl ik als een oma opsta en al mijn spullen bij elkaar raap. Buiten!! Is zijn korte antwoord. Ik loop wat vertrouwend achter de nette man aan, en vraag mij af zou hij nu hetzelfde voelen. Ik pas de Nordic stijl toe, niks zeggen volgen en staan wachten. Na ongeveer 5 minuten zegt hij ineens gelukkig dat het niet regent! Ik moet lachen, nee. Daar staan we dan zeg ik. En nu? De zekere beveiliger vertelde dat het om 3.00 uur weer opengaat en het was toen 03.45 uur. Oké zegt de nette man. Meer niet. Vijf minuten later komt hij met een antwoord, hier staat dat de deuren pas om 4 uur open gaan, zegt de nette man. En langzaam verdwijnt hij. Shit, nu sta ik hier aan de achterkant van het station op een plek waar zomaar z’n hele spannende Zweedse serie zou kunnen beginnen. Als een soort zombies komen de dakloze nu ook deze kant op. Niet fijn, ik bel Marco. Het eerste wat hij zegt dit doen wij dus nooit meer!! Ik probeer hem gerust te stellen. Ben niet bang voelt alleen niet heel save, Marco. Langzaam loop ik weg van deze tragische plek en vind de nette man weer terug aan de voorkant van het trein station. Een zucht, Marco ik moet mijn batterij sparen slaap lekker schatje dikke knuffel aan Yara en Sterre. De nette man en ik lachen wat om het schouwspel wat voor het station afspeelde. De dakloze die discussiëren luid met elkaar. Even later komt er ook een handje vol reizigers wachten. Wachten met z’n allen op de deur die “misschien” straks wel open gaat. Op de borden hier staat ook 4.00 en dat is toch echt wel te laat voor de trein naar Sundsvall.
Na een klein praatje met de nette man, zien wij beide met een opluchting de zekere beveiliger aanlopen. Ja het is 3.00 en hij opende de deur. Oké eerst alle dakloze er weer in. Deze stonden netjes in de rij, daarna alle andere en bijna als laatste wij. Nu nog meer dan een half uur wachten. Ik ga niet meer zitten want ondertussen is mijn hele lijf in protest gegaan en voelt het aan als een gammele Marionetten pop.
Oké nu is het bijna tijd langzaam loop ik naar het perron. Daar helemaal achteraan waar ik moet zijn. Voor coupe 1 zit de nette man al netjes te wachten. Nog even zeg ik en dan zitten wij en is er koffie…..Een menigte van mensen verzameld zich iets verder bij een ingang van de trein. Wij hoopte dat de deur open kon en dat wij rustig op onze eerste klas stoel konden neerploffen na dit nachtelijke avontuur. Nee de hele tweede klas zat erin, wij moesten nog een pokken eind terug lopen en ja! Nu mochten wij naar binnen. Oooooo plof!!! Heerlijk een stoel, en koffie, nee dank je wel ontbijt om half vier mag wel even wachten.
De treinreis liep verder rustig. Marco en Kate de hond hebben mij opgehaald van Kramfors station. Nog even en dan thuis……..
De dag is wat grijs, en het heeft heel veel geregend en dat is duidelijk te zien. Daardoor is de grond behoorlijk ontdooit. Hoe moe ik was van de reis, gaf het de adrenaline toch de kans om super wakker buiten aan het werk te gaan.
Marco en ik werden helemaal enthousiast vol goede moed ramde wij de ene paal na de andere paal diep de grond in. Daarna nog wat oud draad en plastic paaltjes weg gehaald. Zo dat stond al zo lang op de lijst, alleen toen wij uit Nederland terug kwamen was er diepe vorst in de grond. De grondboor kon daar niet door. Helemaal blij dat deze klus toch gedaan is. Nu alleen nog isolatoren en draad. Echter dat komt in het voorjaar. Laat die winter maar komen!
De rest van de week was weer als normaal, spannende ontmoetingen. Druk bezig met alles voor ons Eco- toerisme project. Boeking-programma, teksten, begroting. Achter de schermen gebeurd er van alles. Discussies uren achter de computer. Wel afwisselend met m’n studie. En in de ochtend of middag werk ik op school.- way of life-
Afgelopen dagen heeft het goed gesneeuwd en er komt een heerlijk weekend aan. De ski’s liggen klaar! Morgen een stukje proberen? Vorig jaar nieuwe langlaufski’s gekocht. Super blij mee, helemaal enthousiast. De hele familie probeert alles uit. Nog even dat heuveltje mam, roepen de meiden in koor. En daar ging moeders op de ijsplaat, op haar kont. Ik dacht dat ik spontaan noorderlicht zag en duizenden sterren. Man, man, man, wat een pijn oei, m’n rug m’n bil kreun zucht baal. Langzaam strompel ik naar huis. Kerst is het de volgende dag. De komende drie maanden wist ik niet hoe ik moest zitten. In die tijd durfde ik er ook niet mee naar het ziekenhuis. Daar was ik tot depressief bestempeld omdat ik burn out thuis lag. Nu gaat het goed, behalve als ik lang moet zitten. Zoals op Stockholm centraal.
Volgende week is het spannend ja, echt wel ik mag nog niks vertellen, en dat is nu juist mijn slechtste eigenschap.
De Förste advent dag is vandaag! Wij zitten thuis al helemaal in afwachting van kerst. Volgende week meer hier over.
Wijze woorden van de heer Dag Hammerskjöld.
“Never look down to test the ground before taking your next step; only he who keeps his eye fixed on the horizon will find his right road.”