The Nordic Mamma (de normale week)

De gewone week begint weer, na het avontuur in Nederland hunkert iedereen weer naar het normale ritme. Deze week zijn wij begonnen met de lijst dat komt na Nederland wel. Een week met bijzonder ontmoetingen en bouwwerken.

Door stilte omgeven, loop ik de laatste ronde met Kate. Altijd een rondje tipi tent en dan via de achterkant zo langs de grote velden terug naar huis. Een kleine koplamp op mijn voorhoofd. De lamp geeft bijna geen licht meer. De batterij moet vervangen worden. En ik die juist elke keer vergeet als we boodschappen gaan doen. Het is muis stil, en achter in het bos vind ik het alleen eerlijk toch ook altijd wel een beetje spannend, al zingend en kletsend met niemand loop ik zo de avond ronde. De laatste hoek om langs het kleine bosje, wij zijn bijna thuis. Ineens hoor ik een zoeffffff en in dat ritme draait mijn hoofd mee. Hej! Hallo begin ik. Wat ben je mooi, ongelooflijk en ook groot. En je ogen kijken mij wel heel indringend aan. Ik bewonder je en ben blij dat ik zo even met je kan praten. Het is stil…..zoeffffff een tak verder zit hij, ik loop door kippenvel vanuit mijn kleine teen tot aan mijn kruin op mijn hoofd. Een gevoel van een warme knuffel die zo intens is dat je er een behoorlijke tijd van slag van bent.

Thuis zoek ik het op in het boekje Djurens Språk.

De Uil wat vertelde hij mij, zo zonder woorden? Maak gebruik van je wijsheid, mijn geschenk aan jou is om je eigen wijsheid en traditie door te geven.

Verspreid je wijsheid en traditie verder door bijvoorbeeld te schrijven of te spreken.

Een bijzondere ontmoeting met een doeltreffende boodschap, vanuit mijn passie het delen van onze avonturen

Een terug blik op afgelopen week.

Het weekend was volledig vol gepland, vrijdag Carolien op de trein gezet naar Stockholm. Na een paar heerlijke dagen nog samen ga ik haar wel weer ontzettend missen. Het blijft bijzonder als ze hier in ons geliefde Zweden verblijft. Onze eerste ontmoeting was op haar bijzondere droomreis, die een levensles werd en later prachtig vertaald is in het boek:

Op zoek naar niets. Dit boek gaat over haar reis door Zweden met haar geliefde man en paard. Na hun bezoek bij ons is er een mooie vriendschap ontstaan. Ik waardeer je zo om wie je bent en hoe jullie alles zo geweldig mooi aanpakken in Nederland. Een inspiratie voor vele!

Zaterdag zouden wij op de handwerk markt in ons dorp de fika verkoop houden (lees de koffie en thee met iets lekkers). Georganiseerd door de drie meiden uit de laatste klas van de basisschool. Daaronder vallen Sterre en haar 2 klasgenoten. In de avond is er een groot Halloween feest voor de kids georganiseerd door de theater groep waar ik bij zit. Zondag zouden wij de Tipi gaan opruimen. Druk druk druk!!!

Boem bats gatver, een start van een waar Halloween feest op de W.C. Oooo ik zal niet in detail treden, maar ik heb mij in jaren niet zo slecht gevoeld. Boem daar ligt de Nordic mamma op de grond met haar hoofd net over de drempel van de badkamer, Flauw gevallen. Daarna lig ik de hele Zaterdag op bed. Leeg, koppijn, moe, verward, schuldig, alles gaat aan mij voorbij. Deze Nordic Mamma is even out of order. Na veel thee met Undrom Honing, en 4 droge boterhammen, heb ik heerlijk geslapen en was ik er zondag weer. Iets wat met een beperkt energie niveau takelde ik mij uit bed en weer op de benen. Een ronde met Kate deed mijn lichaam goed. Oké Marco plan: tipi tent moet weg vandaag.

De slagboom is dicht voor deze periode, een oude boom is door wind omvergeblazen en ligt nu als een ware slagboom voor de ingang naar de Tipi. Wij beginnen alles leeg te halen, niet heel veel meer want het meeste hebben wij voor dat wij naar Nederland gingen gedaan. Brrrr het is best fris rond de -10, echt de winter klopt aan. In mijn dikke kleren, veeg ik de tent en breken wij deze zorgvuldig af. Het is een bevroren tent die loodzwaar is. Gelukkig mag hij drogen in de grote warme schuur bij Tomas en Jeanette.

Wie niet sterk is moet slim zijn, zo hebben wij de plastic hoes van de hottub gebruikt om de tent te verplaatsen naar de auto. Al schuivend over de ijzige bodem die dik bedekt is met een meerdaagse IJssel laag. De fundering voor de sneeuw die ieder moment kan komen.

Alles staat nu binnen en is opgeruimd. In Maart willen wij de tent weer opzetten voor een winterse beleving. Lees je nu mijn verhaaltjes en denk je goh dat is misschien ook wel iets voor mij of voor iemand die ik ken z’n winterse beleving in een Tipi tent. Neem gerust contact met ons op voor de vele mogelijkheden. Wat kan je zoal doen hier? Skiën, sneeuwschoenen wandeltocht, sneeuwscooter, noorderlicht, slede honden/ paarden, grillen in de sneeuw gewoon genieten van het even niets….via contact formulier kunt u gemakkelijk al uw vragen stellen. Binnenkort meer hierover op Facebook.

Alle moeders kennen dat wel z’n ritme na de vakantie, het “gewone” ritme. Kids naar school, de vrijetijdsactiviteiten, werken, eten koken, huishouden, enz…

Maandag starte onze gewone week weer, om 8.00 worden de de meiden opgehaald met de taxi en ik start met alle beesten eten en water geven, daarna studeren, lunch, Kate uitlaten en in de middag werk ik. De meiden komen op maandag altijd om drie uur thuis met de taxi, en ik tussen 5 en zes uur. Daarna eten koken, eten en na het eten en opruimen kvällsfika. Dat is een rustig 7 voor dat de meiden naar bed gaan met een kop koffie of warme chocola of thee en het aller aller belangrijkste wat lekkers! Een heerlijke traditie!

Marco is thuis aan het werk met het project buiten, een project wat nooit klaar is en nu de prioriteit houthok heeft. Even waren wij in de stress. Zou het nog wel lukken om gaten in de grond te boren? Bomen worden gebruikt als palen en het lukt om alles goed in de grond te krijgen. Ouden en nieuwe planken worden gecombineerd en er komt een prachtige Marco constructie te staan. Al het hout moet verplaatst worden en een paar dagen later ziet het er echt geweldig uit. Zelfs een klein onderdak voor de quad. Het kleine tafeltje met de boomstammen eromheen geven een geweldig beeld. Aan de andere kant ligt nog een mega stapel hout wat gezaagd en gekloofd moet worden. Dit hout hebben wij gekregen van Chantal en Frank. Die hebben de schuur vol liggen en hadden dit allemaal over. Drie paardentrailers vol opgehaald in Helgum een plaatsje aan de andere kant in onze grote Sollefteå kommun. (kommun is het Zweedse woord voor gemeente) Wij zijn Chantal en Frank heel erg dankbaar voor het vele hout. Dat zijn voor ons warme wintermaanden.

Op donderdag ochtend ga ik Ganti de IJslander trainen. Het weer is grijs en fris. Eigenlijk is het weer om met een kopje thee een berg koekjes voor de open haard te zitten. En dat dacht Ganti ook. Hij lag lekker met z’n mega dikke vacht op de bevroren grond te genieten van het niks. Kom ik eraan! Samen liggen we even en denk ik je bent toch niet ziek? Ik geef hem een paar stevige knuffels en vraag daarna vriendelijk of hij wil staan? Met niet veel haast staat hij op rekt en strekt zich schud en loopt voorzichtig mee. Na het poetsen en opzadelen zijn wij klaar voor vertrek. Hop erop en go! Daar dacht meneer heel anders over. Hij wil niet weg en zet het op stampen op de plaats. Geen elegante Piaf, nee een Viking strijd boos en veel gestamp onder mij zetten wij rustig voorwaarts verder. Zelfs na een rondje drafbaan was hij nog lekker dwars. Ik voelde mij ook wat schuldig. Wat een rustig opstart rondje moest worden werd een ware…. Ja zweet tot op je bilspleet rondje. Tot in de namiddag bleef zijn wintervacht vochtig, zelfs na het rollen. Ik vond het zo zielig. De volgende ochtend heel vroeg was ik er weer voor een herkansing. Deze ging super, hij had geen spierpijn en de oortjes waren naar voren een heerlijke vrolijke krachtpatser! Wij tölten wat over het grote veld en voelen ons beide even in de zevende hemel. Twee body’s one soul momentje geslaagd!

Heerlijk deze week weer het gewone ritme…..met een wijze raad.