De LifeStyle Vluchteling 3

Het is stil in het oude Zweedse houten huis midden in het bos. Alleen de wind doet het huis en de bomen kraken. De kinderen kijken een dvd en zitten op de bank op onze slaapkamer. Dit is de enige kamer die nog een beetje warm te krijgen is. Marco slaapt en ik wenste dat ik een dikke bruine beer was die nu in winterslaap kon gaan. Ik zie het niet meer zitten, kan alleen maar niets doen. Laat dat nu net iets zijn waar ik niet goed in ben. Mijn gedachten dwalen af, terug in de tijd. De aankomst in Zweden, het vrije gevoel en al snel een schoonmaak baan waardoor er wat geld binnenkomt. Marco heeft veel goede gesprekken met bedrijven over de mogelijkheden van zijn drone werkzaamheden. En nu? Door een wetswijziging is het in heel Zweden verboden met drones te vliegen met een camera eronder. De veelbelovende toekomst voor de drone werkzaamheden ging in rook op. Weg ambitieuze toekomstplannen. Toch blijven we positief! Na vele uren hard werken op de boerderij in Backsjön (en helaas geen hulp terug krijgen) verloren wij steeds meer innerlijke energie. Daar lagen wij dan in bed, depressief. Toch was daar ineens een vleugje hoop. De telefoon gaat! Het is die mevrouw uit Undrom, die dame waar wij al vaker contact mee hebben gehad. Haar dochters help ik met paardrijles. In ruil daarvoor kregen wij van haar een paar winterbanden voor onder onze bus.

Deze ochtend kwam het verleden in een sneltreinvaart voorbij. Deze ochtend, waar ik wenste dat ik die dikke bruine beer was. Ik zag de toekomst zwart tegemoet. Er gebeurde een wonder! Ik zal het nooit vergeten, het was alsof er een engel uit de lucht viel. Deze engel pakt ons allen op. Op weg naar een nieuw avontuur!

Deze dame uit Undrom is geweldig, met het doorzettingsvermogen van een echte Nordic woman. Moeder van 2 dochters en werkt samen met haar man op de boerderij waar ze melkkoeien hebben. Het lijkt soms of ze alles kan, een bos omzagen, mensen helpen, nog even een ander huis renoveren. Ik heb mij vaak verbaasd over de drijfkracht van deze bijzonder sterke vrouw. Ze sprak die ochtend de magische woorden; “jullie mogen tijdelijk in ons rode huis wonen”. Gevolgd door de vraag;  “kunnen jullie helpen bij het schoonmaken van het gele huis, dan verhuizen wij daar vandaag nog naartoe? Dan kunnen jullie morgen je spullen pakken en in het rode huis slapen. Daar is het veilig en warm.” Nog nooit zijn wij als familie zo snel in de auto gesprongen met een broodje tussen onze tanden en een fles water om wat te drinken. De hele dag hebben wij geholpen met schoonmaken, verhuizen, eten maken, alsof wij bij dit gezin hoorden. Ongelooflijk gastvrij. Veel tranen van ongeloof volgden. Omdat ik nog geen vast inkomen had (behalve een paar schoonmaak uurtjes) en Marco al helemaal niks, hadden wij geen geld om huur te betalen. Dit was ook al eerder besproken. De deal was heel simpel: jullie mogen hier wonen en dan helpen jullie mee op de boerderij. Eéns in de twee weken een weekend melken ‘s morgens en ‘s avonds en de dinsdag- en zaterdagmiddag altijd.

Een prachtige, inspirerende en bovenal avontuurlijke periode in Backsjön sluiten we op een wat verdrietige manier af. Wij zijn deze mensen ontzettend dankbaar dat ze ons overgehaald hebben de stap naar het Noorden te zetten. Daarna stopt het contact.

Avonturieren werkt aanstekelijk. In Nederland hadden wij veel contact met een stel dat wij via een kennis uit de paardenwereld leerden kennen. Zij is coach en hij is zilversmid. Ze gingen hun eigen weg. Al snel voelden wij een verbondenheid. In Nederland heeft zij mij geholpen om door te zetten met onze droom om naar Zweden te vertrekken. Wij hebben verschillende promotiefilmpjes gemaakt voor de werkzaamheden die zij  beiden verrichten. De hele verhuizing beleefden zij totaal mee en al snel kwam het bericht dat ze naar ons toe zouden komen in Backsjön! Wij hebben daar uiteindelijk 3 geweldig gezellige weken gehad, samen veel ondernomen en ontzettend veel gelachen. Beste vrienden op dat moment! Zweden is geweldig en dat vinden zij ook. Al snel volgen er vele telefoongesprekken waarin besproken wordt dat zij ook naar Zweden willen verhuizen.

Helemaal enthousiast reageer ik; “Wat gaaf, welkom hier! Jullie kunnen wel bij ons slapen”. Nu ik dit schrijf heb ik daar heel veel moeite mee. Een groot zwak punt van mij is mijn grote enthousiasme om mensen te helpen. Ook al heb ik zelf nog niks. Als een paard met oogkleppen op, laat ik mij leiden/ lijden. Opgewonden van vreugde dat wij samen misschien wel wat kunnen opbouwen met vrienden. Op dat moment komt er een bom aan energie vrij. Zo’n Pippi Langkous gevoel, je kunt alles aan.

De eerste weken in Undrom gaan voorbij. Een warm huis, een vaste baan als schoonmaakster op school hier in het dorp, we voelen ons thuis en de energie stroomt positief. Zo krijgen we na 6 maanden eindelijk ons persoonsnummer. Dit wordt groots gevierd met Zweedse vrienden. Lekker eten en een grote taart. Nu zijn wij ook een beetje Zweeds. Bloed, zweet en tranen heeft het gekost (later te lezen in een andere blog). We hebben de weg omhoog te pakken.

Het is onwerkelijk als de makelaar uit Nederland belt. Ons niet te verkopen appartement dat ons al jarenlang hoofdpijn bezorgt is verkocht! Marco en ik rennen naar buiten, schreeuwen zo hard als wij kunnen een soort van oerkreet van blijdschap!!! Als twee oer Vikingen schreeuwen en huilen wij door deze overwinning. Al snel tekenen wij het voorlopig  koopcontract. Nog een stap in de goede richting, op weg naar onze droom!

De dagen gaan heel snel. Ik werk 5 dagen per week 6 uur en 10 minuten en doe daarnaast ook de afgesproken werkzaamheden op de boerderij. Stinkend naar stront, melken wij samen met heel veel plezier de koeien. Marco doet het voeren en ruimt stront, ik verzorg het melkproces. De meiden helpen vaak mee en willen graag een eigen boerderij starten. Op dat moment konden wij daar heerlijk over dagdromen.

Yin en Yang zijn Chinese begrippen die verwijzen naar twee tegengestelde principes/krachten waarvan alle aspecten van het leven en het universum doordrongen zijn. Het Yin-Yang symbool is de Oud-Chinese voorstelling van de kosmische dualiteit (wikipedia). Het is een periode van donkere en lichte tijden op hetzelfde moment. Of het net zo in balans was laat ik in het midden. Hierboven genoemde tekst kan geplaatst worden in de lichte tijden, aan de andere kant was het ook donker.

Het harde werken vraagt veel van mijn lichaam, het doet vaak pijn. Marco zit in deze periode niet goed in zijn vel. Hij is boos vanwege onmacht over de regelgeving hier in Zweden. Zijn dromen om met de drone werk te vinden zijn er niet meer. Op vele manieren probeert hij zonder resultaat ander werk te vinden. Het is hart tegen hart in onze relatie. Nog nooit hebben wij zoveel ruzie gehad in onze relatie van 20 jaar dan in deze periode. We voelen druk omdat onze vrienden uit Nederland komen met 2 paarden. Druk omdat wij Tonaco gaan ophalen in Nederland. De druk zorgt regelmatig voor explosies van emotie. Ook hebben we twijfels over dit huis. Het is niet ons droomhuis maar wel behaaglijk warm en fijn. Zo is er dus ook weer een donker moment.

Aan de lichte kant gaat het goed, wij ontmoeten steeds meer mensen hier uit het dorp. Dit resulteert in heerlijke avondjes en grillen vaak een hamburger of worstje gezamenlijk op één van de vele grillplaatsen. Op aanraden van vrienden uit het dorp gaan wij kijken bij een klein rood huisje met veel grond.  Op slag verliefd, meer dan verliefd. En nu? Wij maken contact met de eigenaar en kunnen al snel binnen kijken. Ooooooh wat een heerlijke plek, dit is onze droom! Hiervoor zijn wij steeds op de vlucht! Hier kunnen wij onze dromen realiseren en oud worden. Op naar de bank met een vast inkomen, een vast contract en een beetje spaargeld. Vol goede moed zitten wij daar en luisteren naar de mogelijkheden…..een positief gevoel. Wij overleggen met de eigenaar van het huis dat wij hier heel graag willen wonen en dat de bank het positief ziet. Al snel volgt er een tweede gesprek om alles in gang te zetten. Helaas was dit gesprek een stuk minder positief. Een hypotheek was niet mogelijk. Wij moesten eerst een jaar werken in Zweden en een declaratie laten zien van de belasting. Tot alles rond was met de bank kregen wij de kans om het huisje te huren. Met mijn vaste baan was het mogelijk om een klein beetje huur te betalen, al was het best heel krap allemaal. Marco had een baantje in de wasserette en al was het niet veel, alle beetjes hielpen.

Het huisje was een paar jaar niet bewoond geweest en dat was te zien. De eigenaar heeft in een weekend alles eruit gehaald en wij zijn vervolgens verhuisd in het Paasweekend. Een warm en groot huis lieten wij achter, mooie herinneringen en lieve mensen die ons een warm onderkomen gaven in donkere tijden. Het voelde dubbel, moeilijk. Echter was daar ook nog de grote druk met betrekking tot de naderende toekomst. De Nederlandse vrienden die komen met 2 paarden en Tonaco die wij al bijna een jaar misten. Ongeveer 3 weken na onze verhuizing is de reis naar Nederland gepland om samen met onze vrienden en Tonaco terug te reizen naar het Noorden van Zweden. Snel hebben Marco en ik wat klaargemaakt voor het onderdak van de paarden. Een omheining maken was ook niet simpel omdat er nog veel vorst in de grond zat. Met de riemen die wij hadden roeiden wij wederom een nieuw avontuur tegemoet.

Medio mei 2017: wij rijden weer met de trailer (nu gevuld met oud ijzer voor een betere wegligging) op weg naar Nederland. Zenuwachtig dat wij waren om Tonaco weer te zien. Het was spannend of wij wel op tijd bij hem zouden zijn. De dierenarts komt om de paarden te keuren voor de reis naar Zweden. Wij brengen eerst de kinderen naar mijn moeder. De meiden zijn blij oma te zien en genieten heerlijk samen. Marco en ik rijden door naar Tonaco. Hij is in de tijd dat wij in Zweden waren ook een keer verhuisd. Onze vrienden boden een plaats aan bij hun op stal. Zo kunnen de paarden een beetje aan elkaar wennen voordat ze de grote reis naar Zweden maken. Het is warm en ik ga kapot van de zenuwen, we zijn te laat voor de dierenarts. Dat is een feit waar niets aan te veranderen is. Na het nodige geregel is gelukkig alles goed gekomen en is Tonaco goedgekeurd voor transport. De hoefsmid is er als wij aankomen. Tranen van geluk rollen met dikke druppels over mijn wangen. Tonaco’s hoofd hangt laag, een sprankeling in zijn ogen. Tegelijk schrik ik hoe mager hij is. Ondertussen leer ik wat basisbeginselen van het natuurlijk bekappen en omhels ik onze vrienden die wat gestrest alles aan het inpakken zijn. Morgenavond vertrekken we. Ik fluister Tonaco in zijn oor dat ik hem nooit meer alleen laat en dat wij nu naar een paradijs gaan.

Een nacht slapen wij bij mijn moeder, dit is tevens de laatste nacht in mijn ouderlijke huis (het is nu ook verkocht). De volgende morgen gaan we nog even naar de markt om wat inkopen te doen. Ook bezoeken wij het appartement voor de laatste keer. Een paar persoonlijke spullen nemen we nog mee, waaronder de eettafel, banken en stoelen. Het past allemaal maar net aan één kant in de trailer. De andere kant is voor Tonaco. In de middag rijden wij door naar Tonaco. Daar zijn ook onze beste vrienden Joke en Hans. Joke die ons zo ontzettend geholpen heeft. Een vrouw met een hart van goud die een grote plek in ons hart heeft net als Hans. Hij is er altijd voor ons en bakt de beste gehaktballen die er zijn! We knuffelen, huilen en delen Tonaco nog even tijdens onze laatste momenten in Nederland. Onder het stront scheppen zegt Hans tegen mij; “Nicole ik sta achter alles wat jullie nu gedaan hebben, echter deze stap met de nieuwe vrienden daar sta ik niet achter”. Boem! Auw! “Ach Hans” zeg ik nog “dat komt wel goed”.

De levensles die ik hier geleerd heb is: luister altijd naar je hart en je echte vrienden! Drie weken later vertrokken de zogenaamde vrienden bij ons in Zweden zonder iets uitgesproken te hebben. Weg is weg…… een leegte en een eenzaam vermagerd paard blijft over.  Mijn oogkleppen vallen af. Het is tijd dat wij eens aan onszelf gaan denken! De pijn verandert snel in bewustzijn.

Juni 2018, het is eindelijk zover. De bank geeft eindelijk een hypotheek op voorwaarde dat wij 25% van de koopprijs zelf inbrengen. Al ons spaargeld in één keer weg. De papieren zijn getekend. Nu zijn wij de eigenaren van een klein huisje, een stal en 4 hectare grond. Elke stap door de wei, samen met Tonaco, Marco en de meiden, roepen wij “Yes” dit is onze eigen grond, wij zijn aangekomen op de plaats van bestemming.

Het is stil. Wij zitten op ons terras uitkijkend op de wei. Deze is nu gevuld met 4 schapen, 2 paarden en rondspringende kinderen op een stokpaard. De lifestyle vluchtelingen zijn geland op de plaats van bestemming. Het echte leven gaat gewoon door. Er gaat geen week voorbij of er gebeuren weer spannende avonturen. Deze wil ik graag voortzetten in mijn volgende blog: de Nordic mamma.

Ben je benieuwd naar het verdere verloop van onze avonturen in Zweden? Meld je dan onderaan deze pagina gratis aan als volger van onze blog.